26 augustus 1992
Griekenland – Eiland Simi-Panormiti.
(Panormiti is Sint Michaël.)
Ik was vier dagen op een klein eiland, Panormiti. Er zijn daar maar heel weinig huizen en een alles dominerend Klooster met Kerk van Sint Michaël. Zijn icoon is levensgroot en helemaal overdekt met zilver. Het is een wonderdadige icoon. Ik voelde mij daarheen geroepen, dus ging ik er bidden en Sint Michaël vragen om zijn voorspraak.
Voordat ik die ochtend om 8.00 uur vertrok naar Panormiti kwam Jezus bij mij in een droomvisioen. Hij stond mij niet toe Hem aan te kijken. Hij wilde alleen dat ik Hem voelde. Hij stond aan mijn rechterzijde en juist op dat ogenblik legde Hij Zijn linkerarm rond mijn schouder. Onmiddellijk voelde ik Gods warme troostende bescherming. Mijn ziel verheugde zich! Hij stond mij toe Zijn linkerhand aan te raken die mij vasthield. Ik voelde elk van Zijn Vingers. Toen stond Hij mij toe met mijn linkerhand Zijn Hart, Zijn Baard en toen een gedeelte van Zijn Heilig Gelaat aan te raken; elke seconde van dat moment dompelde mijn ziel in een onbeschrijflijke vertroosting, vrede, vreugde en geruststelling. Hij hoefde niets te zeggen. Zijn Aanwezigheid zo dicht bij mij vertelde mij alles. IK BEN is met mij.
(Later op die dag.)
Ik geef je Mijn Vrede;
wees geduldig zoals Ik geduldig ben; de Vader bemint je en heeft je deze zending toevertrouwd; denk niet dat Ik Mij niet bewust ben van de zwaarte daarvan; Ik ben je Bruidegom die je zal voorzien,[1] je troosten en je trouw zal blijven; je bent het schrijfblok van de Vader en op dit schrijfblok zal de Liefdeshymne van de Vader en van Mij worden geschreven; denk niet dat de Allerhoogste geen manier kan vinden om Zijn Plan onder jouw volk[2] te verwezenlijken; Hij zal met Vuur naar Zijn Wijngaard terugkeren en Zijn huurlingen vernietigen aan wie Zijn Wijngaard vrijelijk gegeven was en Hij zal hem aan anderen geven omdat ze hem niet hebben onderhouden maar er een woestenij van hebben gemaakt; Ik heb door de jaren heen geprobeerd ze te waarschuwen door hun Mijn dienaren te zenden, maar ze hebben ze allemaal[3] gedood; vandaag zeg Ik je naar waarheid: “de steen die de bouwlieden hebben verworpen bleek de hoeksteen[4] te zijn;” vandaag is Mijn Heilige Geest van Genade de hoeksteen, en ieder die die steen verwerpt zal worden vermorzeld; ieder op wie hij valt zal worden verpletterd;
Ik heb jullie allen een krachtige waarschuwing gegeven; stel Mij niet langer op de proef; en jij, dochter, wees niet verrast over de weerzin van je volk; geen profeet is ooit in zijn eigen land aanvaard; als dat wel zo zou zijn dan zouden ze vandaag niet je vijanden zijn geworden eenvoudig door hen trouw te zijn geweest;
kom, Ik zegen jou en je metgezellen;
[1] Jezus herinnerde mij aan het visioen; Zijn Aanwezigheid.
[2] De Grieks-Orthodoxen te ontmoeten en over eenheid met hen te praten was deze zomer alsof de EENHEID nooit zal komen. Ik voelde mij ontmoedigd. God maakte van mij de tussenschakel om iedereen samen te brengen. Het is niet gemakkelijk.
[3] Hier begreep ik dat God uitgekozen zielen tot hen (de Griekse priesters, monniken) heeft gezonden met boodschappen, maar hun ongeloof heeft de Geest ‘gedood’.
[4] Ps. 118:22.
