Κοινή Ημερομηνία

Ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα κατά της ενότητας, είναι να γιορτάζουμε το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες. Η Ανάσταση βρίσκεται στο κέντρο της χριστιανικής πίστης, χωρίς αυτήν δεν υπάρχει Χριστιανισμός, ωστόσο, σχεδόν κάθε χρόνο η ανατολική και η δυτική εκκλησία γιορτάζουν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες. Κάποια χρόνια, η Καθολική, η Αγγλικανική και η Προτεσταντική εκκλησίες γιορτάζουν το Πάσχα με διαφορά έως και πέντε εβδομάδων από τους Ορθόδοξους αδελφούς τους, ενώ άλλες χρονιές η ημερομηνία του εορτασμού μπορεί να συμπίπτει.

“Θα περάσω, αδελφέ, για μια ακόμη φορά τον πόνο που περνάω χρόνο με τον χρόνο; Ή θα Μου δώσεις ανάπαυση τούτη τη φορά; Θα πιω για μια ακόμη φορά το Ποτήρι της διαίρεσή σας; Ή θα αναπαύσεις το Σώμα Μου και θα ενώσεις για χάρη Μου, την Εορτή του Πάσχα;”

Ενοποιώντας την ημερομηνία του Πάσχα, θα ανακουφίσεις τον πόνο Μου, αδελφέ, και θα βρεις τη χαρά σου σε Εμένα κι Εγώ σε εσένα και πολλοί θα ξαναβρούν το φως τους.( 14 Οκτωβρίου 1991)

“Πες σε όσους εργάζονται για την ενότητα να κοιτάξουν ψηλά στον ουρανό. Βλέπουν πόσο απέχει από τη γη; Το ίδιο απέχουν και οι καρδιές τους η μια από την άλλη, είναι τόσο απομακρυσμένες. Πότε θα εκδώσουν μια ομόφωνη απόφαση να εορτάζουν την εορτή του Πάσχα την ίδια ημερομηνία; “ (21 Δεκεμβρίου 1992)

Περισσότερα μηνύματα για την ενοποίηση της ημερομηνιας του Πάσχα:: εδώ

Συμφιλίωση

Ο Κύριος έδωσε στη Βασούλα ένα εσωτερικό όραμα των τριών σιδερένιων ράβδων που συμβολίζουν τα τρία κύρια χριστιανικά σώματα, Καθολικούς, Ορθοδόξους και Προτεστάντες, καλώντας τις κεφαλές τους να λυγίσουν για να συναντηθούν. Αλλά για να συναντηθούν πρέπει να λυγίσουν. Και το λύγισμα σημαίνει συμφιλίωση.

“Χρειάζομαι πρωτίστως συμφιλίωση, και ειλικρινή μετάνοια απ’ όλες τις Εκκλησίες.”( 18 Μαΐου 2013)

Ο Κύριος δυσαρεστείται πολύ όταν διαφοροποιούμαστε ο ένας από τον άλλο και όταμ δεν αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον. Με το να μην συμφιλιωνόμαστε, δείχνουμε στον υπόλοιπο κόσμο ότι η Αγάπη απουσιάζει μεταξύ μας και ότι δεν θέλουμε να λυγίσουμε με ταπείνωση για να λάβουμε τον καρπό της ενότητας.

Όλοι πρέπει να λυγίσουν με ταπείνωση και αγάπη. Οι άνθρωποι των εκκλησιών πρέπει να είναι πρόθυμοι να χαμηλώσουν τον εγωϊσμό τους και την ακαμψία τους και τότε, με την πράξη αυτή της ταπείνωσης και της υπακοής στην αλήθεια, η παρουσία του Χριστού θα λάμψει μέσα τους.

“Λυγίστε! Λυγίστε για να μπορέσετε να συμφιλιωθείτε και να ενωθείτε. Ταπεινώστε τους εαυτούς σας για να ενωθείτε.”(21 Ιουνίου 1988)

Εφόσον δεν συμφιλιώνεστε ταπεινά ο ένας με τον άλλο και δεν αγαπάτε ο ένας τον άλλο όπως σας αγαπώ, ο διαχωρισμός σας θα παραμείνει. (27 Μαρτίου 1992)

Η συμφιλίωση και η ενότητα επεκτείνονται και πέρα από την εκκλησία…
Ο Κύριος μας καλέι στην ενότητα και τη συμφιλίωση ανάμεσα στις οικογένειες και τους φίλους, γιατί ό, τι είναι διαίρεση ΔΕΝ προέρχεται από τον Θεό

Σαν χριστιανοί που είμαστε, θα πρέπει επίσης να σεβόμαστε την ελευθερία των άλλων και να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε ανήθικα μέσα για να κερδίσουμε μεταστροφές. Οι διαθρησκευτικές συναντήσεις θα πρέπει να είναι ειλικρινείς με στόχο την προώθηση της κατανόησης και του σεβασμού προς τις θρησκευτικές παραδόσεις των άλλων και να αποφεύγουμε να τις δυσφημούμε. Με αυτό, κερδίζουμε επίσης τη συμφιλίωση και την ειρήνη.

Όλες οι θρησκείες έχουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης. Γιατί ο καρπός της συμφιλίωσης φέρνει ειρήνη, αγάπη και αποδοχή του ενός από τον άλλο.

“Όλοι εσείς που δεν έχετε συμφιλιωθεί μαζί Μου! Ελάτε! Ελάτε να συμφιλιωθείτε και θα έχετε τη δική Μου Ειρήνη.”( 3 Δεκεμβρίου 1988)

Ένας Βωμός

Η ενοποίηση των ημερομηνιών του Πάσχα είναι μόνο το πρώτο βήμα για να ανταποκριθούμε στο Κάλεσμα του Κυρίου μας. Το κέντρο της πλήρους ένωσής μας, Ανατολής και Δύσης, Καθολικών, Ορθοδόξων και Προτεσταντών, είναι όταν θα μπορούμε να μοιραστούμε μαζί τον άρτο και να συμμετέχουμε από κοινού στην Θεία Ευχαριστία, που είναι η ζωή της Εκκλησίας.

“Ενωθείτε! Συγκεντρωθείτε! Επικαλεσθείτε μαζί το Όνομά Μου! Καθαγιάστε μαζί το Σώμα Μου και το Αίμα Μου!”(14 Οκτωβρίου 1991)

“Ενότητα δεν είναι το να διαφοροποιείστε στο Άγιο Όνομά Μου, ενότητα είναι το να μετέχετε στο Κοινό Ποτήριο και να πιστεύετε στην αληθινή Μου Παρουσία στην Θεία Ευχαριστία. Ενότητα, παιδί Μου, είναι το να ανταλλάσσετε μεταξύ σας τα πλούτη σας.”(13 Απριλίου 1991)

“Φαντασθείτε τη χαρά Μου όταν συναχθείτε γύρω από Έναν Βωμό και Με υμνήσετε γύρω από τον ίδιο Βωμό, αναγνωρίζοντας τα σφάλματά σας, μετανοώντας για την ανταρσία σας και ενθυμούμενοι την Αγάπη Μου για εσάς και αγαπώντας ο ένας τον άλλο όπως σας αγαπώ.”(19 Απριλίου 1988)

Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να ζήσουν τα Μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής και να κάνουν πράξη την ενότητα με τον τρόπο που μας καλεί ο Κύριος. Με δύο τρόπους επιτυγχάνεται αυτό, με τα Οικουμενικά προσκυνήματα και με τις ομάδες προσευχής της Αληθινής εν Θεώ Ζωής.

Ομάδες Προσευχής

Παρόλο που είναι πολύ ωφέλιμο για τους αναγνώστες το να συγκεντρώνονται και να προσεύχονται μαζί, πρωταρχική αποστολή και σκοπός μιας Οικουμενικής ομάδας Προσευχής της Αληθινής εν Θεώ Ζωής είναι να προσευχόμαστε για την ενότητα και για την ενοποίηση των ημερομηνιών του Πάσχα, αφού αυτή είναι η μεγάλη επιθυμία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μπορούμε να γίνουμε οι πρώτοι καρποί της ενότητας όταν συγκεντρωνόμαστε και προσευχόμαστε μαζί με μια καρδιά και μια φωνή.

Πολλά είναι τα αιτήματα που υποβάλλονται στη Βασούλα για να προσευχηθεί για τη χριστιανική ενότητα:

“Έλα, τώρα να ενωθούμε στην προσευχή. Σε μια προσευχή στον Πατέρα για Eνότητα.” 20 Μαΐου 1987)

“Προσευχηθείτε λοιπόν, αγαπημένοι Mου, προσευχηθείτε γι’ αυτή την Eνότητα για την οποία Eγώ, ο Kύριος, βρίσκομαι σε πλήρη προετοιμασία.”(19 Ιουνίου 1989)

“Σας προσκαλώ όλους σήμερα να προσευχηθείτε για την Ενότητα. Για να ενωθείτε πρέπει να αγαπάτε, για να ενωθείτε πρέπει να είστε ταπεινοί και υπάκουοι”(Μήνυμα της Παναγίας 8 Ιανουαρίου 1991 για την ομάδα προσευχής της 19ης Ιανουαρίου 1991)

Ο ίδιος ο Θεός μας προσκαλεί στις συνάξεις για να προσευχηθούμε για την ενότητα, όπως είπε σε ένα Μήνυμα που απηύθυνε στο Βέλγιο στις 20 Οκτωβρίου 1991, όπου οι καρδιακές προσευχές, ενωμένες με την Καρδιά του Ιησού Χριστού, είναι το θεμέλιο για να ανοικοδομήσει την Εκκλησία Του:

“Τους κάλεσα και τους συγκέντρωσα εδώ σήμερα για να προσευχηθούν μαζί Μου. Θέλω ενωμένα τα παιδιά Μου. Θέλω όλη την Εκκλησία Μου ενωμένη. Όσοι παραμένουν χωρισμένοι, έχουν χωρίσει την Καρδιά Μου από την δική τους. Αντιληφθείτε τη σοβαρότητα της διαίρεσής σας, την κατεπείγουσα ανάγκη του καλέσματός Μου και τη βαρύτητα του αιτήματός Μου. Χρειάζομαι την καρδιά σας για να σας ενώσω και να ξαναχτίσω την Εκκλησία Μου, ενωμένη, μέσα στην καρδιά σας. Το μόνο που ζητώ είναι αγάπη, για να γκρεμίσω τους φραγμούς της διαίρεσής σας. Προσευχηθετε, εσείς που Μου προσφέρατε την καρδιά σας, και ενώστε την καρδιά σας με την Ιερή Μου Καρδιά για την ενότητα των Εκκλησιών Μου.” (20 Οκτωβρίου 1991)

Ο οδηγός προσευχής σχεδιάστηκε για να συμμετέχουμε στην πλούσια ζωή της προσευχής από διάφορες Χριστιανικές παραδόσεις, συμπεριλαμβανομένου και του Ροδαρίου: “Επιθυμώ να προσεύχεστε το Ροδάριο” (25 Ιανουαρίου 1988)

Προσκυνηματικά Ταξίδια

Κάθε δύο χρόνια εμείς, οι αναγνώστες και οι ομάδες προσευχής της Αληθινής εν Θεώ Ζωής από όλο τον κόσμο, διοργανώνουμε Οικουμενικά Προσκυνήματα σε Ιερούς τόπους, συχνά με βιβλική αναφορά, όπως οι Άγιοι Τόποι, η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Ρώμη, ο Λίβανος, η Τουρκία, η Συρία, η Ιορδανία. Πραγματοποιήσαμε επίσης ένα ιστορικό προσκύνημα στην Ρωσία, επειδή ο Κύριος μιλάει πολύ για την Ρωσία και τον ρόλο της στην Ενότητα.

Κατά τη διάρκεια αυτών των προσκυνημάτων, συμμετέχουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο – περισσότερες από 60 χώρες, οι οποίοι εκπροσωπούν συνήθως περισσότερες από 16 χριστιανικές ομολογίες, συμπεριλαμβανομένων πολλών κληρικών, όπως καρδινάλιοι, μητροπολίτες, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, αρχιμανδρίτες, ιερείς.

Αυτά τα Οικουμενικά προσκυνήματα προσφέρουν την ευκαιρία να βιώσουμε την ενότητα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Αναφερόμαστε στην εμπειρία αυτή ως «έναν διάλογο ζωής». Εμείς, προερχόμενοι από διαφορετικές Εκκλησίες και χωρίς να κάνουμε διακρίσεις, τρώμε μαζί, περπατάμε μαζί, επισκεπτόμαστε μαζί Ιερούς τόπους, προσευχόμαστε μαζί, δοξολογούμε μαζί. Με τον τρόπο αυτό, ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ο ένας τον άλλον και παρουσιάζουμε ο ένας στον άλλο τα «πλούτη» και τις παραδόσεις μας.

ΖΟΥΜΕ την ενότητα, γιατί συναθροιζόμαστε με συναισθήματα συμφιλίωσης και ενότητας στις καρδιές μας. Ζούμε την ενότητα.

Ένα ενδιαφέρον μήνυμα του Κυρίου μάς καλεί να βιώσουμε κάτι μάλλον ασυνήθιστο: “Άφησέ Με να σου προσφέρω μια περίοδο απομόνωσης και προσκυνήματος μέσα στο Σώμα Μου … Έλα να βρεις ανάπαυση στο Σώμα Μου” (28 Ιανουαρίου 1997). Η Καρδιά Του, το Στόμα Του, τα Πόδια Του, τα Χέρια Του, τα Αυτιά Του και τα Μάτια Του μας επιτρέπουν να γίνουμε άλλος ένας Χριστός δεχόμενοι Αληθινή Ζωή από Εκείνον. Μια γλώσσα που είναι σίγουρα συμβολική, αλλά που εμπεριέχει την υπόσχεση συγκεκριμένων χαρίτων στη ζωή μας, όχι μόνο την προσωπική αλλά και την εκκλησιαστική. Ο Κύριος μας υπενθυμίζει: “Έρχομαι να σας πω ότι το Σώμα Μου είναι η Εκκλησία” (8 Μαρτίου 1987). Και ότι: “Η ένωση της Εκκλησίας Mου θα γίνει για την Δόξα του Σώματός Mου.” (10 Ιουνίου 1987). Επομένως, αυτό το προσκύνημα πραγματοποιείται επίσης στην Εκκλησία, η οποία είναι το Σώμα του Χριστού. Τα προσκυνήματα που οργανώνονται από τους αναγνώστες της Αληθινής εν Θεώ Ζωής είναι ακριβώς η τέλεια ευκαιρία να δοξάσουμε το Σώμα Του, να επιτρέψουμε στο Σώμα Του να θεραπευτεί από τις πληγές της διαίρεσής μας:: “Συναχθείτε μαζί, αγαπημένοι. Ενισχύστε την Εκκλησία Μου. Ενωθείτε, αγαπημένοι, συναχθείτε ξανά, γίνετε ένα.” (12 Δεκεμβρίου 1987)