Rhodos, September 2012

Mijn naam is Eerwaarde Joseph Leo Iannuzzi, afkomstig uit Rome, Italië, waar ik de afgelopen eenentwintig jaar heb gestudeerd, dit afwisselend met pastorale opdrachten in het buitenland. Onlangs heb ik een doctoraalscriptie afgerond aan de Pontificale Universiteit in Rome, getiteld: “De Werking van de Goddelijke en Menselijke Wil in de Geschriften van de Dienares van God, Luisa Piccarreta – een Onderzoek naar de Vroege Oecumenische Concilies en de Patristische en Scholastieke Theologie”. Ik ben hier om te spreken over het belang van de Waar Leven in God Boodschappen zoals gedicteerd door Onze Heer aan zijn schriftgeleerde, Vassula Rydén.

Waarom zijn deze boodschappen belangrijk? Omdat de ene openbare openbaring die Christus aan zijn apostelen verkondigde en die zijn apostelen aan ons doorgaven (kerygma ton apostolon) voortdurend wordt uitgelegd door de Heilige Geest die Christus beloofde ons te zenden, zodat we tot de kennis van “de hele waarheid” kunnen komen. Voordat Hij deze wereld verliet, zei Jezus tegen zijn discipelen: “Nog veel heb Ik u te zeggen, maar gij kunt het nu niet verdragen. Wanneer Hij echter komt, de Geest der waarheid, zal Hij jullie de volle waarheid brengen” (Joh. 16:12). Onder deze “dingen” die Jezus niet aan zijn discipelen vertelde zijn de onderrichtingen van de WLIG-boodschappen, die de Heilige Geest van waarheid aan Vassula blijft uitleggen. Hoewel dergelijke WLIG-boodschappen over eenheid, liefde, barmhartigheid, intimiteit met de Drie-eenheid en een heilige vrees voor God in de Heilige Schrift worden geïmpliceerd, worden ze in de boodschappen van Vassula toegelicht.

We vinden in de Heilige Schrift dat als alles wat Christus heeft gezegd in de Schrift zou staan, er niet genoeg bibliotheken op aarde zouden zijn om al zijn onderrichtingen te bevatten (Joh. 21,25) – om daarmee te suggereren dat hoewel Christus ons alles gaf wat we nodig hebben voor verlossing en heiligheid, niet alles volledig begrepen of volledig “uitgelegd” is. Ik breng hier in herinnering de Catechismus van de Katholieke Kerk waarin het volgende staat: “Er is geen nieuwe publieke openbaring meer te verwachten voor de glorievolle verschijning van onze Heer Jezus Christus”. Toch is de openbaring, ook al is zij voltooid, niet geheel ontvouwd; het zal de taak van het christelijk geloof zijn in de loop der eeuwen geleidelijk de gehele omvang ervan te begrijpen.” (CKK, 66).

 In dit artikel ontdekt u de progressieve openbaarmaking (explicatie) van publieke openbaring. Als artikel 66 aan de ene kant stelt dat Jezus ons alles heeft geopenbaard wat we nodig hebben voor verlossing en er geen nieuwe “publieke” openbaring (het Deposito van Geloof) te verwachten is, bevestigt het aan de andere kant dat niet alles in de publieke openbaring van Christus “expliciet” aan ons is geopenbaard!

Kerkelijke documenten van de afgelopen 2000 jaar getuigen verder van de voortdurende, doorlopende openbaarmaking van de openbaring, omdat deze documenten nooit bevestigen dat Gods openbaring met Christus is “geëindigd”, maar eerder dat de publieke openbaring van Christus is “geconstitueerd”. In feite betekent de term geconstitueerd helemaal geen “einde”, maar betekent het dat het fundament van de openbaring voor eens en voor altijd in Christus is gevestigd. Hoewel privé-openbaring nooit de Heilige Schrift kan evenaren, want de Heilige Schrift is voor altijd het onvervangbare en foutloze fundament van ons geloof, staat privé-openbaring de Schrift en zelfs de Traditie bij in hun rol van voortdurende uitleg “in de loop der eeuwen” en door de leiding van de Heilige Geest, van Gods geopenbaarde waarheden. Welnu, het werk van de uitleg van de openbaring door de Geest vindt plaats door de officiële onderwijzende stem van de Kerk (Magisterium) en door het ambt van profeet (bijv. Vassula, door wie de Kerk vandaag de dag privé-openbaringen ontvangt), die Paulus onmiddellijk na het ambt van apostel opsomt: (1 Kor. 12:28).: “God heeft in zijn Kerk ten eerste apostelen aangesteld, ten tweede profeten, ten derde leraars, voorts zijn er wonderkrachten ….” (1 Kor. 12,28).

Om de complementariteit tussen publieke en privé-openbaring beter te begrijpen, laten we het menselijk oogvoorstellen als publieke openbaring en de privé-openbaring als een vergrootglas. Als ik nu met het menselijk oog naar een grasspriet zou kijken, zou ik niet alle nerven in die grasspriet zo nauwkeurig en gedetailleerd zien als met een vergrootglas. Dus publieke openbaring, voorgesteld als het menselijk oog, wordt verduidelijkt en uitgelegd door privé-openbaring, voorgesteld als het vergrootglas. En het is in deze zin dat privé-openbaring aan de menselijke geest die waarheden van Christus onthult die, hoewel ze in de ene publieke openbaring van Christus vervat waren, nooit volledig onthuld of begrepen werden.

Dat privé-openbaringen hebben bijgedragen aan bepaalde doctrinaire formuleringen onder de scholastieke theologen blijkt duidelijk uit de geschriften van de HH. Thomas van Aquino en Bonaventura, die beiden verwezen naar privé-openbaringen bij het postuleren van de instelling van het Sacrament van het Vormsel.  Ook de vrouwelijke mystici de HH. Birgitta van Zweden en Catharina van Siena spoorden de ware paus aan om terug te keren van Avignon naar Rome, en raad eens, de paus luisterde naar hen, waarmee ze het belang van privé-openbaringen onderstreepten.

Dit zijn slechts enkele van de vele voorbeelden die ons vertellen waarom de privé-openbaringen van de Kerk – wanneer ze door tientallen theologen en bisschoppen, zoals die van Vassula, zeer gerespecteerd worden – vandaag de dag van zo’n enorme waarde zijn, die de doorgaande en voortdurende ontvouwing van Christus’ publieke openbaring vormen. Hun belang blijkt verder uit de geestelijk verwoestende gevolgen die zouden zijn ontstaan als de Kerk ze had genegeerd: Als de Kerk de privé-openbaringen van de heilige  Margaretha Maria had genegeerd, zouden we niet de verzekering van Christus hebben dat we vredig kunnen sterven in de staat van genade met de genade van het laatste berouw (vgl. de ^12e belofte van de 1e Vrijdag Devoties); als de Kerk de privé-openbaringen van de H. Faustina had genegeerd, zouden we het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid niet hebben, dat een totale kwijtschelding van alle zonden en straffen schenkt; als de Kerk de privé-openbaringen van de Dienares van God Luisa Piccarreta had genegeerd, zouden we de nieuwe mystieke gave aan het “Leven in de Goddelijke Wil” niet hebben.

Zoals in het verleden, zo komt Christus ook vandaag tot ons door zijn profeet Vassula met een boodschap van eenheid. Hij wil dat we ons verenigen onder de ene banier van Jezus Christus. Christus roept ons allemaal op om ons door middel van deze WLIG-boodschappen te verenigen door middel van liefde. Echter, Hij vraagt ons allen om te buigen. Hij herinnert ons eraan dat Hij onze menselijke wil nooit zal breken. Daarom wil Hij dat we uit vrije wil onze wil ombuigen, zodat we voor eenheid kunnen kiezen en zo onze liefde en compassie kunnen samenvoegen om ons te verenigen onder de ene banier van Christus.

Welnu, deze eenheid kleineert op geen enkele manier de onafhankelijke riten van verschillende denominaties van de orthodoxen, van de protestanten of van de katholieken; het respecteert deze riten. Zulke rituelen worden aangemoedigd om te continueren, maar we moeten ons verenigen in ons gemeenschappelijke geloof. Waarom? Omdat Satans dictaat “verdeel en heers” is, terwijl Jezus’ dictaat “verenig en heers” is! Dus door ons te verenigen in één geloof, kunnen we de dreigende ramp afwenden die onze wereld van vandaag en het geloof van onze kinderen bedreigt.
Als we ons verenigen, zullen we meer invloed hebben in de politieke wereld en in de religieuze arena, en ons meer kunnen ontdoen ten behoeve van het tijdperk van vrede dat onze Vrouwe in Fatima voorspelde.

Daarom kunnen we de iconografie van de Oosters-Orthodoxe Kerk, die zij in veel opzichten als een bron van openbaring beschouwen, respecteren en gretig omarmen, evenals hun zeer rijke patrimonium van literatuur over ‘goddelijkheid’ en mystieke vereniging met de Drie-eenheid; we kunnen de Bijbelse bijdragen van de protestanten respecteren en omarmen, evenals hun goed bewaarde charismatische gaven die ons in staat stellen ons geloof te verdiepen en onze in het Vormsel ontvangen gaven te ontwikkelen. Kortom, de katholieken, de orthodoxen, de protestanten, wij allen die in Gods ogen christelijke broeders zijn, worden door de Zoon van God zelf gevraagd om ons NU te verenigen onder de ene banier van Jezus Christus. Zonder superioriteit of inferioriteit toe te kennen aan deze verschillende rollen die we allemaal in de Kerk vervullen, kunnen we nederig erkennen dat we allemaal gelijk zijn in Gods ogen, terwijl we verschillende rollen vervullen. En het enige dat we hoeven te doen is vrijwillig onze menselijke wil ombuigen zodat Gods Goddelijke Wil in ons kan heersen. Er zijn slechts twee dingen voor nodig: intentie en verlangen; we moeten de intentie hebben om ons te verenigen en het verlangen hebben om het te laten gebeuren. Dan zullen we beetje bij beetje beginnen met het vestigen op aarde van het Nieuwe Jeruzalem, de Nieuwe Hemelen en de Nieuwe Aarde.

Gezien het voorgaande kan men gemakkelijk zien dat de boodschappen van Waar Leven in God deel uitmaken van de Bijbelse leerstellingen en tradities van de Kerk. Het zijn boodschappen die niet bedoeld zijn voor duizend jaar geleden, maar voor vandaag! De manier waarop God sprak door zijn apostelen en door zijn profeten, wordt nu gesproken door de boodschappen van Vassula. Laten we God de Vader danken voor deze openbaringen van zijn Zoon Jezus Christus doorheen zijn secretaris van Waar Leven in God, Vassula Rydén, die schrijft onder leiding van de Heilige Geest, en laten we ze ontvangen met  een geest van volgzaamheid aan de Geest van de waarheid die vandaag tot zijn Kerk spreekt. Moge God u zegenen.

Eerwaarde J. L. Iannuzzi