7 april 1987
(Ik voelde mij alsof de hele begeleiding op mij drukte en dat ik alleen was met Gods Woord dat zwaar op mij woog, zonder dat ik wist waar ik mij van mijn last zou kunnen ontdoen, ik weet niet wat ik moet doen. Ik voelde mij onbeschrijflijk hulpeloos en alleen, alleen met dit gewicht op me.)
Vassula, laat Ik je ooit in de steek? Ik ben God; steun op Mij, vertrouw op Mij;
Dat zou ik moeten doen, ja, maar er zijn momenten dat het mijn krachten te boven gaat. Ik kan het niet helpen. Ik voel mij verantwoordelijk.
Mijn kind, heb geduld, vertrouw op Mij, kom tot Mij, Ik zal je troosten;
Ik bemin U onuitsprekelijk, Vader. (Ik voelde Zijn grote bereidwilligheid om mij te troosten.)
Ik bemin je, dochter;
Ik zal je Mijn lijden laten voelen; als Mijn Kruisiging naderbij komt, zal Ik bij je komen en je Mijn nagelen en Mijn doornenkroon achterlaten; Ik zal je Mijn Kruis geven; beminde, deel Mijn lijden met Mij; je ziel zal de angst voelen die Ik had, je handen en voeten de ondraaglijke pijnen die Ik heb gevoeld; Vassula, Ik bemin je en omdat je Mijn bruid bent, wil Ik alles wat Ik heb met je te delen, geloof Mij, je zult bij Mij zijn; Vassula, heb geen angst, want Ik, Jezus, ben bij je;
kom, je zult geleidelijk begrijpen hoe Ik werk; heb Mijn vrede; beminde, Ik heb een plaats voor je bereid;
8 april 1987
(Vandaag heb ik enkele dingen te doen, maar ik kon God niet weigeren te schrijven, dus vroeg ik snel aan Jezus: “Eén woord, Heer, slechts één woord”.)
één woord, Vassula? LIEFDE
Ik bemin U!
(Ik bedoelde met “één woord” een korte zin of zoiets …)
