„A Theological Review of the TRUE LIFE IN GOD
Ecclesiastically Approved Prophetic Revelations”
Rev. J.L. Iannuzzi, S.Th.D

Wreszcie wydano tę długo oczekiwaną książkę. Ks. Joseph Leo Iannuzzi S.Th.D., O.S.J. (oblat św. Józefa), jest uznanym ekspertem w dziedzinie teologii mistycznej.
Jest on teologiem i absolwentem studiów doktoranckich na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Zdobył pięć stopni podyplomowych, studiując medycynę, muzykę, antropologię, filozofię i teologię. Uzyskał tytuł Ph.B. w filozofii i został nagrodzony Nagrodą Kilburna (Kilburn Award), uzyskał też licencjat z teologii z wyróżnieniem na Papieskim Uniwersytecie w Rzymie (Papieski Uniwersytet Urbaniana) oraz licencjat z teologii kanonicznej na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie summa cum laude, ze studiami w języku włoskim, hebrajskim, greckim i łacińskim.

Będąc jednym z czterech studentów wybranych do otrzymania stypendium Papieskiego Instytutu Biblicum na studia teologiczne w Ziemi Świętej, ks. Joseph uzyskał doktorat z teologii świętej magnum cum laude na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim na temat pism sługi Bożej, Luisy Piccarrety. Tytuł jego pracy doktorskiej to „The Gift of Living in the Divine Will in the Writings of Luisa Piccarreta – An Inquiry into the Early Ecumenical Councils, and into Patristic, Scholastic and Contemporary Theology” („Dar życia w woli Bożej w pismach Luisy Piccarrety – badanie wczesnych soborów ekumenicznych oraz patrystycznej, scholastycznej i współczesnej teologii”).
Był on asystentem słynnego rzymskiego egzorcysty, księdza Gabrielego Amortha, napisał ponad 20 prac i przetłumaczył wiele dzieł o teologii mistycznej i dogmatycznej. Ks. Joseph jest obecnie peritusem w sprawie beatyfikacji kilku chrześcijańskich mistyków.

Posłuchajmy jednak, jak ks. Joseph Iannuzzi mówi sam za siebie (patrz tekst w ramce):

Książka „A Theological Review of the TRUE LIFE IN GOD Ecclesiastically Approved Prophetic Revelations” („Recenzja teologiczna zaaprobowanych kościelnie objawień proroczych PRAWDZIWEGO ŻYCIA W BOGU”) wydana w języku angielskim w lutym 2019 r., a teraz dostępna również w języku francuskim, jest wynikiem wieloletnich badań, które ks. Joseph Iannuzzi był w stanie przeprowadzić dzięki dogłębnej znajomości wielu akt spraw beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych. Z tej wyjątkowej pozycji, jego badania pozwoliły mu ustalić imponujące porównanie między dziełem Prawdziwe życie w Bogu a dziełami mistyków, takich jak bł. Antonio Rosmini, sługa Boża Luisa Piccarreta i św. Faustyna Kowalska; dziełami, które otrzymały oficjalne kościelne pieczęcie aprobaty, Nihil obstat i Imprimatur, ale które były również w pewnej chwili przedmiotem ostrzeżeń, a nawet zakazów.

Podczas pisania swojej książki ks. Joseph Iannuzzi padł ofiarą nękającej kampanii z powodu swej obrony dzieła Prawdziwe życie w Bogu przed fałszywymi zarzutami.
Ojciec generał oblatów św. Józefa zainterweniował jednak na korzyść ks. Iannuzzi’ego, zaświadczając, że cieszy się on pełnym poparciem jego Kongregacji. (Zobacz tekst w ramce):

W swojej książce „A Theological Review of the TRUE LIFE IN GOD Ecclesiastically Approved Prophetic Revelations” („Recenzja teologiczna zaaprobowanych kościelnie objawień proroczych PRAWDZIWEGO ŻYCIA W BOGU”), ks. Joseph Iannuzzi odnosi się stanowczo do wszystkich zastrzeżeń wobec tej pracy, zestawiając je starannie z innymi współczesnymi dziełami.
Bez względu na to, jak podstępne mogą być te zastrzeżenia, analizuje on je obiektywnie, nie pomijając żadnego z nich, i wyróżnia drobiazgowo mechanizmy rozumowe, które do nich doprowadziły.

Przez całe swoje ziemskie życie Jezus był nieustannie osądzany przez pryzmat pozorów. Było to konieczne, aby przykuć uwagę samych serc, nie będąc poruszanym jakąkolwiek sprawą doczesną. W Ewangeliach Jezus przysparzał sobie nawet negatywnych pozorów na własny temat: „Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa? Jakżeż może on teraz mówić: «Z nieba zstąpiłem»” (por. Mk 6,3; Łk 4,22; J 6,42). „Kimże on jest, żewypowiada bluźnierstwa? Któż może odpuścić grzechy prócz samego Boga?” (por. Mk 2,6-7; Łk 5,21) „Powiedział: «Jestem Synem Bożym»” (Mt 27,43). „Piłat ponownie Go zapytał: «Nic nie odpowiadasz?…» Lecz Jezus nic już nie odpowiedział” (por. Mk 15,4-5). W związku z tym można by dodać wiele innych cytatów z Ewangelii.

Rzeczywiście, to mocno uderzające, że w całym dziele Prawdziwe życie w Bogu i przez sam wybór Vassuli Rydén można zauważyć, jak bardzo Niebo wydaje się celowo wprowadzać takie negatywne pozory, mogące zaślepić powierzchowne umysły. Ten niezwykły fakt, który w dziwny sposób przypomina samą Ewangelię, należy uznać ipso facto za prawdziwy znak autentyczności dzieła Prawdziwe życie w Bogu.

Analizując i rozczłonkowując drobiazgowo wszystkie te negatywne pozory jeden po drugim, nie opuszczając żadnego z nich, ks. Joseph Iannuzzi błyskotliwie uwydatnia fakt, że są to tylko pozory i że Urząd Nauczycielski Kościoła, udzielając dziełu Prawdziwe życie w Bogu Nihil obstat i Imprimatur, nie został w żaden sposób zmylony przez te negatywne pozory.

Kardynał Prospero Grech

Rzeczywiście, w 2002 roku Watykan zaangażował się w pogłębiony dialog z Vassulą Rydén w sprawie dzieła Prawdziwe życie w Bogu. Kardynał Joseph Ratzinger, ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary, wyznaczył najbardziej znanego teologa, jakiego miał do dyspozycji, aby poprowadził ten dialog, mianowicie ks. Prospera Grecha, profesora teologii na kilku rzymskich uniwersytetach papieskich i konsultanta Kongregacji Nauki Wiary. W międzyczasie, 18 lutego 2012 r., ks. Prospero Grech został mianowany kardynałem.

Ks. Prospero Grech przeanalizował całe dzieło Prawdziwe życie w Bogu, i jedną z pierwszych rzeczy, które zrobił, było przy kilku sposobnościach osobiste spotkanie z Vassulą – coś, czego nie zrobił nigdy żaden z przeciwników Vassuli!

Równolegle, Watykan zaprosił także Konferencje Biskupów wszystkich krajów świata, aby wyraziły się one w sprawie Vassuli i jej dzieła Prawdziwe życie w Bogu. Na wezwanie Watykanu odpowiedziało pięć krajów: Francja, Szwajcaria, Kanada, Urugwaj i Filipiny.

W dniu 4 kwietnia 2002 r., w oparciu o te pięć odpowiedzi, watykańska Kongregacja Nauki Wiary napisała do Vassuli, zadając jej pięć pytań. W dniu 26 czerwca 2002 r. Vassula odpowiedziała na piśmie na każde z pięciu pytań zadanych jej przez Watykan.

Watykańska Kongregacja Nauki Wiary następnie przez dwa lata szczegółowo przebadała dzieło Prawdziwe życie w Bogu w świetle odpowiedzi Vassuli.

W dniu 10 lipca 2004 r. kardynał Ratzinger napisał do Konferencji Biskupów Francji, Szwajcarii, Kanady, Urugwaju i Filipin, aby poinformować ich, że po Uwadze…

„…nastąpił szczegółowy dialog. Na zakończenie tego dialogu został następnie wydany list pani Rydén z 4 kwietnia 2002 r., w najnowszym tomie «Prawdziwego życia w Bogu», w którym pani Rydén podaje przydatne wyjaśnienia dotyczące jej sytuacji małżeńskiej, a także te odnoszące się do pewnych trudności, które zostały przedłożone we wspomnianej Uwadze w związku z jej pismami i jej uczestnictwem w sakramentach. ”

Spotkanie z kardynałem Ratzingerem

Po latach postępowań kardynał Ratzinger, prefekt Kongregacji Nauki Wiary, w końcu wezwał Vassulę na audiencję do Watykanu 22 listopada 2004 r., aby wyrazić swoje zadowolenie z jej odpowiedzi na pytania Kongregacji Nauki Wiary.

Zadowolenie wyrażone przez kardynała Ratzingera oznacza, że w dziele Vassuli Prawdziwe życie w Bogu nie znaleziono żadnego błędu teologicznego i że w związku z tym nie ma przeszkód, aby to dzieło czytać. To potwierdzenie przez kardynała Ratzingera, prefekta watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary, wskazujące, że nie ma przeszkód, aby czytać to dzieło, stanowi de facto, z definicji, werbalne Nihil obstat.

Ponadto kardynał Ratzinger poprosił Vassulę, aby Dialog, mianowicie pięć pytań Watykanu i odpowiedzi Vassuli były odtąd drukowane we wszystkich wydaniach Prawdziwego życia w Bogu, co też zostało uczynione. To zezwolenie na druk dzieła Prawdziwe życie w Bogu wraz z Dialogiem z Kongregacją Nauki Wiary stanowiło de facto ze strony kardynała Ratzingera, prefekta tejże Kongregacji, również z definicji werbalne imprimatur.

Nihil Obstat przyznane przez kardynała Ratzingera, prefekta Kongregacji Nauki Wiary, zostało formalnie potwierdzone rok później, 28 listopada 2005 roku, przez biskupa Felixa Toppo, biskupa, który osobiście przebadał i przeczytał Prawdziwe życie w Bogu kilka razy z oryginalnego rękopisu w języku angielskim.
W tym czasie biskup Felix Toppo był biskupem wielkiej diecezji Jamshedpur, stolicy stanu Jharkhand w Indiach, gdzie chrześcijanie stanowią mniejszość. Biskup Toppo był wówczas odpowiedzialny za dziesiątki tysięcy wiernych katolików, w tym 170 księży i 470 zakonnic i zakonników. W takich warunkach dla duchownych katolickich istotne są wysokie kompetencje teologiczne. Tak jest w przypadku biskupa Felixa Toppo, który oprócz tego, że jest biskupem, jest również teologiem i jest Censor librorum (tj. cenzorem publikacji), co znaczy, że jest oficjalnie uprawniony do wydawania Nihil obstat w imieniu Kościoła rzymskokatolickiego. W międzyczasie, 24 czerwca 2018 r., biskup Felix Toppo został mianowany arcybiskupem Ranchi, co nie mogłoby być brane nigdy pod uwagę, gdyby Watykan miał wobec niego jakieś zarzuty dyscyplinarne.

Imprimatur udzielone przez kardynała Ratzingera, prefekta Kongregacji Nauki Wiary, zostało formalnie potwierdzone 28 listopada 2005 roku przez arcybiskupa Ramona Cabrerę Argüellesa z archidiecezji Lipa na Filipinach, który również dokładnie przebadał dzieło Prawdziwe życie w Bogu w oryginale w języku angielskim.

Arcybiskup Ramon Cabrera Argüelles

Przed niedawnym przejściem na emeryturę biskup Ramon Argüelles był arcybiskupem dużej archidiecezji liczącej ponad dwa miliony wiernych katolickich, w tym 230 księży i 460 zakonnic i zakonników. W czasie, gdy odkrył i przeczytał w języku angielskim dzieło True Life in God, był (od 25 sierpnia 1995 r.) biskupem wojskowym, tj. generalnym kapelanem wszystkich sił zbrojnych Filipin. Był przewodniczącym wszystkich kapelanów wojskowych armii, marynarki wojennej, sił powietrznych i żandarmerii, co w kraju będącym ofiarą islamskiego terroryzmu wymaga silnego charakteru. Jako człowiek o wysokiej duchowości, stąpa mocno po ziemi.

Ponieważ Prawdziwemu życiu w Bogu przyznano Nihil obstat i Imprimatur w imieniu Kościoła rzymskokatolickiego, oznacza to, że dzieło to zostało ogłoszone przez Kościół katolicki jako wolne od błędów teologicznych i stanowisko to jest autorytatywne dla całego świata. To właśnie na to ks. Joseph Iannuzzi błyskotliwie rzuca światło i to wykazuje, podpierając się dokumentami Urzędu Nauczycielskiego, w swojej książce „A Theological Review of the TRUE LIFE IN GOD Ecclesiastically Approved Prophetic Revelations”.

Ks. Joseph Iannuzzi wspomina również o wewnętrznym okólniku skierowanym 25 stycznia 2007 r. do przewodniczących Konferencji Episkopatów przez kardynała Williama Levadę, który został mianowany prefektem Kongregacji Nauki Wiary po tym, jak jego poprzednik kardynał Ratzinger został wybrany na papieża Benedykta XVI. W tym wewnętrznym okólniku kardynał Levada oficjalnie uznał nową sytuację: „Jednakże pani Vassula Rydén, po dialogu z Kongregacją Nauki Wiary, przedstawiła wyjaśnienia dotyczące niektórych problematycznych punktów w jej pismach i natury jej orędzi”.

Ponieważ dzieło Vassuli Prawdziwe życie w Bogu jest teraz opatrzone Nihil obstat i Imprimatur, fakt ten odwraca orientację ostrożności. Odtąd, jeśli ktoś chce być ostrożny wobec dzieła Vassuli Prawdziwe życie w Bogu, to

• prawdziwa ostrożność polega teraz na unikaniu jakiejkolwiek krytyki tego dzieła, ponieważ taka krytyka jest równoznaczna ze sprzeciwianiem się osądowi Kościoła;
• prawdziwa ostrożność polega zatem na powstrzymaniu się od ostrzegania wiernych przed tym dziełem, to znaczy na powstrzymaniu się od zniechęcania wiernych do jego czytania i wprowadzania w czyn.

Co więcej, jest teraz uprawnione zachęcać ludzi do jego czytania! A zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego, kan. 827 – §4, może być nawet sprzedawana w kościołach!

Dlatego ten, kto chciałby teraz odwieść kogokolwiek od czytania pracy Vassuli, Prawdziwe życie w Bogu, jest odniesiony bezpośrednio do tego słowa Jezusa w Ewangelii:

„Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania;
sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli”. (Łukasza 11,52)

Lucien Lombard
Czerwiec 2019 r.