Ik wil graag met jullie delen wat ik zou willen noemen: het begin van een bekering van het hart.

Iets over mij. Ik ben al mijn hele leven katholiek en hoewel ik mijn hele leven regelmatig naar de kerk ging, dreef ik de laatste jaren langzaam weg in mijn relatie met Jezus. In principe heb ik mijn geloof nooit verloren, maar ik plaatste God niet meer op de eerste plaats in mijn leven en zo dreef ik steeds verder weg van God en Zijn wegen.

Vorig jaar, op een dieptepunt in mijn leven, stuitte ik op de Waar Leven in God-boodschappen. (Natuurlijk geloof ik nu dat dit allemaal door de genade van God kwam). Na, wat ik geloof, mijn “Dag van Zuivering” was, was ik langzaam in staat om de boodschappen te begrijpen als zijnde volledig niet-zintuiglijk en geheel geestelijk.

Na mijn zuivering begon ik me enkele momenten/ situaties uit mijn verleden te herinneren en voelde ik sterke wroeging daarover, zelfs dingen die misschien meer dan tien jaar geleden of zelfs langer waren gebeurd, dingen waarvan ik nooit eerder had gedacht dat het echte zonden waren, maar ik voelde sterke wroeging daarover. Kort daarna voelde ik een sterke drang om te gaan biechten, en dat deed ik dan ook.

Sinds deze gebeurtenis heb ik een zeer sterke dorst naar het Woord van God en naar de WLIG-boodschappen zelf, een dorst die niet te lessen lijkt. Ik heb de WLIG-boodschappen al een paar keer helemaal doorgelezen, en nu lees ik de Bijbel helemaal van begin tot eind. De WLIG-boodschappen stillen deze dorst het meest, maar ik voel dat zelfs als ik ze 10 keer zou lezen het niet genoeg zou zijn.

Mijn leven is uiterlijk niet veranderd, hoewel mijn passies van vroeger, over aardse/ carnale dingen, nadrukkelijk veel minder zijn geworden. Ik neem deel aan de Mis, zoals altijd, elke zondag, maar nu neem ik deel aan de Eucharistie bij elke Mis, in plaats van slechts een paar weken na Pasen of Kerstmis, zoals ik altijd deed. Bovendien voel ik me nu meer bereid om te biechten, ik doe dat nu elke maand, in plaats van terughoudend te zijn en maar twee keer per jaar te gaan, zoals ik vroeger deed. Ik bid nu dagelijks de rozenkrans, wat ik voorheen nooit deed. Ik leer ook om onophoudelijk te bidden en ben onlangs begonnen met evangeliseren in mijn gemeenschap door de WLIG-Boodschappen met anderen te delen. En hoewel ik nog steeds zondig, lijk ik me nu meer bewust te zijn van mijn zonden, en ik doe ook oprecht mijn best, op elk moment, om Gods geboden van liefde op te volgen.

Jack Matusiewicz