In april 2024 nodigde Vassula me uit om een paar dagen met haar door te brengen in haar huis in Griekenland. Ik nam het graag aan en zo belandde ik op Rhodos. Terwijl ik daar was, kreeg Vassula een telefoontje van een Portugees sprekende groep: een Portugese groep en een paar mensen uit Brazilië. Ze zouden Rhodos kort bezoeken op een cruiseschip. Ze vroegen Vassula om bij hen aan boord te komen lunchen, zodat ze haar ervaringen kon delen en een korte getuigenis aan hen kon geven.

We vulden meteen tassen met alle boeken die ze thuis in hun taal had – een aanzienlijk aantal – en gingen naar de haven om hen daar te ontmoeten. De gids van de groep ontmoette ons buiten op de kade bij het cruiseschip en vertelde ons dat het helaas onmogelijk was gebleken om toestemming voor Vassula te krijgen om aan boord van het schip te gaan. Het zou hoe dan ook moeilijk zijn geweest voor Vassula om haar getuigenis te geven in een ruimte met luide muziek. Dus zei Vassula tegen hen dat ze welkom waren bij haar thuis te komen als ze geïnteresseerd waren. Ze waren dolblij, en zo gezegd zo gedaan.
Even later kwam er een rij taxi’s aan bij Vassula’s huis, waar ze haar getuigenis gaf in een prachtige, huiselijke sfeer. Ze luisterden allemaal aandachtig, terwijl hun gids haar getuigenis vertaalde. Vassula zou altijd bereid zijn om te delen wat onze Heer van ons vraagt. Ze beschreef hoe haar ervaringen waren begonnen en onthulde veel van de onderwerpen in de WLIG-Boodschappen. Ze luisterden naar haar, geboeid en diep ontroerd.

De weinige tijd die ze hadden raakte op en de groep moest terugkeren naar het cruiseschip dat binnenkort weer zou vertrekken. Ze vertrokken met boeken die we hen cadeau hadden gedaan; niet alleen voor zichzelf, maar ook voor medereizigers die niet hadden kunnen komen. Thuis, bleven we verwonderlijk achter over hoe de Heer te werk gaat en hoe Hij een getuigenis voor haar had geregeld, zonder dat ze het wist. Dit was het laatste getuigenis dat door Vassula is gegeven.
Tereza Perri