Aartsbisschop Frane Franić

Emeritus Aartsbisschop van Split en Makarska en voormalig Voorzitter van de Bisschoppelijke Theologische Commissie van Joegoslavië, Split, Joegoslavië

De volgende inleiding door Aartsbisschop Franić werd voor het eerst gepubliceerd in 1993:

De Zuiverheid van de Integrale Openbaring van God

Toen ik twee boeken ontving die geschreven waren door de visionaire Vassula Rydén en die in het Kroatisch vertaald waren door mevrouw Marija-Dragica Vukić, was ik aangenaam verrast, temeer omdat de vertaling uit het Engels gemaakt was in Belgrado, waar mevrouw Vukić woont. Ze vroeg me een voorwoord te schrijven voor het derde boek dat in het Kroatisch zal verschijnen. Er zijn al vijf delen in het Engels getiteld True Life in God geschreven door Vassula Rydén. Het is mij een groot genoegen om dit voorwoord te schrijven.

Het eerste nieuws dat ik over Vassula hoorde was twee jaar geleden, in 1991, in een Canadees Katholiek tijdschrift, L’Informateur Catholique. Een groot deel van dat nummer was gewijd aan Vassula. Daarna publiceerde het tijdschrift regelmatig informatie over haar. Een goede katholieke dame die in Canada woont, zeer geïnteresseerd is in Medjugorje en regelmatig pelgrimages organiseert, uitte felle kritiek op Vassula en beweerde dat er valse theorieën in de boodschappen stonden die zij doorgaf: bijvoorbeeld dat Jezus zichzelf de ‘Eeuwige Vader’ van de mensen noemt, alsof Hij zich in alle opzichten identificeert met de Vader en zo het onderscheid tussen de Vader en de Zoon ontkent. Deze toegewijde bewonderaarster van Onze Lieve Vrouw is ook niet blij met de manier waarop Jezus zijn boodschappen doorgeeft door de hand van Vassula; zij ziet dit als een spiritistische overdracht van boodschappen.

Deze critica van Vassula, over wie ik heb gelezen in de recensie die ik heb genoemd, was mevrouw Darija Klanac, geboren Skunca. Ik had de eer haar te ontmoeten op haar weg als pelgrimsleidster van Canada naar Medjugorje. Ze bezocht me in Split, in de Sint-Petrus Co-kathedraal, waar ik sinds 1983 woon. Ik sprak in het Frans met de pelgrims over de vredesboodschappen van Medjugorje. Mevrouw Klanac sprak ook met grote ijver over Onze Lieve Vrouw. Ik was erg blij dat mevrouw Klanac, één van onze Kroaten die in Canada getrouwd was, zo’n goede naam had onder de katholieken van dat land. Later, toen ze moeilijkheden had met de recensie die ik heb genoemd omdat ze Vassula steunden, merkte ik met welk respect ze schreven over haar persoonlijkheid, dat wil zeggen de deskundigen die voor hen werkten. Dit deed me plezier.

Maar ik sta aan de kant van Vassula, vooral omdat ik drie boeken met haar boodschappen in het Italiaans heb gekregen, getiteld Vrede en Liefde. Een groep Italiaanse pelgrims op weg naar Medjugorje stopte in Split en bezocht de St. Petrus Co-kathedraal. Ze nodigden me uit om naar Italië te komen. Op 23 september 1992 droeg ik de Heilige Mis op in een grote kerk in Como. De kerk was vol en daar ontmoette ik Vassula. Voorafgaand aan de Mis gaf ze een getuigenis over haar mystieke ervaringen en boodschappen, die ze met de grootste overtuiging aan Jezus toeschreef. Ik hield de preek over het Evangelie van die dag. Ik sprak over private openbaringen en het belang ervan voor de Kerk en de wereld van vandaag. Ik voegde enkele woorden van steun aan Vassula toe, waarbij ik het finale oordeel aan de Kerk overliet. Ik gebruik deze voorzorgsmaatregel altijd als ik in het openbaar over de Medjugorje-boodschappen spreek.

Aan de andere kant, als ik privé praat, spreek ik mijn voortdurende overtuiging uit van de echtheid van de verschijningen en boodschappen van Medjugorje; ik vertrouw op de toets van het Evangelie die zegt dat een goede boom herkend kan worden aan goede vruchten. Dit geldt vooral voor religieuze bekeringen, wonderen in de morele orde en, het vaakst, ervaringen in Medjugorje. Dit gebeurt ook doorheen Vassula, die zelf een wonder is, een voorwerp van verwondering. Het is waar dat ze geen wonderen verricht in de fysieke zin van het woord, want ze maakt geen aanspraak op een charisma van genezing.

Ik kreeg persoonlijk een exemplaar van het vierde boek van Vassula’s boodschappen van de vertaler. Het deed me genoegen dat het voorwoord van Fr. René Laurentin was, die ik zeer waardeer; ik heb hem vele malen ontmoet in Split op weg van en naar Medjugorje.

Toen ik Vassula’s boeken las, werden mijn eerste indrukken van haar heel erg bevestigd. Haar boodschappen, eigenlijk voor mij de boodschappen van Jezus, zijn levend en authentiek. Deze boodschappen kunnen ons helpen om de boodschappen van Jezus in het Evangelie beter te begrijpen en ook om ze op een persoonlijke manier te ervaren. Dit moeten altijd de authentieke criteria blijven bij het beoordelen van private boodschappen, bij het herkennen van een gezonde mystieke ervaring. Er zijn altijd mystieke ervaringen geweest in de Kerk en die zullen er ook altijd zijn. Deze moeten we niet bagatelliseren, maar we moeten het finale oordeel aan de Kerk overlaten.

Toen ik Vassula ontmoette in Como, op 23 september 1992, had ik het gevoel dat ze onder vuur lag van veel critici; ze schreven laatdunkend over haar. Dit is begrijpelijk omdat Jezus via Vassula een oordeel velt over extremistische theologen van onze tijd, die zich distantiëren van goddelijke openbaringen door te dicht bij de wereld te staan. Paus Paulus VI kwam hier kort voor zijn dood achter; hij begon te spreken over de “rook van de duivel” die de Kerk was binnengedrongen en fundamentele waarheden van Gods openbaring had vertroebeld.

Het lijkt mij hoe beter ik deze dingen begrijp, dat het belangrijkste charisma van Vassula is om de ZUIVERHEID VAN DE INTEGRALE OPENBARING VAN GOD te laten zien. Er mag niets aan de Openbaring worden onttrokken, er mag niets aan worden toegevoegd; er mag niet worden toegegeven aan de wereld en aan de toegeeflijke beschaving van onze tijd, die zelfs tot in de Kerk doordringt en wanorde veroorzaakt in haar reddende zending.

Inculturatie is noodzakelijk als basis voor een nieuwe evangelisatie. Zo zegt Paus Johannes Paulus II in navolging van het Concilie. We moeten culturen respecteren zodat we in mensen van alle naties Gods geopenbaarde waarheden kunnen planten en hen met liefde versterken, altijd met inachtneming van menselijke, nationale en sociale rechten en aandacht voor sociale situaties. Dit is de waarheid; het Tweede Vaticaans Concilie zegt het; zo ook de Pausen van het Concilie en daarna. Maar er is de waarheid die ons zegt dat Christus en Zijn Woord oordelen over alle culturen, alle menselijke, nationale en sociale rechten. Het zijn daarentegen niet de culturen die Christus beoordelen, maar Christus die hen beoordeelt. Christus beschermt, bevordert, verwaardigt, tilt op naar een hoger niveau, naar Gods niveau, alle culturen.

Wees daarom niet bang om “de deur naar Christus te openen”. Hij is onze Schepper, onze Vriend, Hij is onze “Eeuwige Vader” samen met de Vader en de Heilige Geest; Hij weet wat we nodig hebben om ons kleine aardse en grote hemelse geluk te bereiken.

De Kerk brengt samen met de Paus, en onder de Paus, als het zichtbare Hoofd van de Kerk en de Vicaris van Jezus Christus, de verlossende leerstellingen van Christus over. Dat is wat Jezus ons via Vassula vertelt, hoewel zij duidelijk maakt dat zij tot de Grieks-Orthodoxe Kerk behoort. Op deze manier wijst zij de weg naar een gezonde oecumene, een oecumene die vandaag de dag via zijn Golgotha ondergaat. Maar de oecumene is Gods werk, dus moet het net als Christus zelf door de Golgotha ondergaan. Moge God ons beschermen zodat Golgotha zich niet over de hele wereld verspreidt.

De oecumene zal, door haar Golgota, haar wederopstanding hebben. Het lijkt erop dat dit de kern is van alle boodschappen die Jezus ons geeft via Vassula Rydén, Grieks-Orthodox, die nu in Zwitserland woont.

+Frane Franić, Emeritus Aartsbisschop van Split en Makarska
voormalig Voorzitter van de Bisschoppelijke Theologische Commissie van Joegoslavië
Split, Joegoslavië

Onmiddellijk na de Notificatie in 1995 schreef de Aartsbisschop de volgende getuigenis:

Integriteit van de waarheden die worden geopenbaard in de boodschappen van Vassula Rydén, zeer trouwe dochter van de oude en heilige Grieks-Orthodoxe Kerk

Bij het lezen van de boeken van de goddelijke boodschappen en wetende dat de schrijfster, mevrouw Vassula Rydén, een dochter is van de Grieks-Orthodoxe Kerk, was ik erg onder de indruk toen ik in hen een trouw aantrof, en ik ben er vast van overtuigd, een absolute trouw aan alle geopenbaarde waarheden zoals onderwezen en uiteengezet door de Katholieke Kerk.

Ik wil er nederig op wijzen dat ik in 1941 gepromoveerd ben aan de Gregoriaanse Universiteit, die in die tijd zeer trouw was aan de Thomistische theologie en filosofie, en dat ik zelf deze theologie 38 jaar lang, van 1942 tot 1980, heb gedoceerd aan de Interdiocesane Theologische School voor gevorderde studies in Split. Ik heb kennis genomen van de verschillende bezwaren die door bepaalde Katholieke theologen werden geformuleerd tegen de boodschappen van de boeken van “Waar Leven in God”. Maar deze bezwaren zijn zeker niet in staat om mijn overtuiging in twijfel te trekken dat al deze boeken authentieke boodschappen bevatten die van Christus zelf komen, boodschappen die de waarheden bevatten over het geloof in het bovennatuurlijke, waarheden waarin zowel de oude Byzantijns Orthodoxe Kerk als de Roomse Kerk geloofden, tot het pijnlijke moment van hun scheiding. Bijgevolg komen de boodschappen goed overeen met het oude geloof van de Heilige Grieks-Orthodoxe Kerk, wat impliceert dat Vassula niet formeel haar lidmaatschap van de Orthodoxe Kerk hoeft op te geven om Katholiek te worden.

Deze vaste overtuiging handhaaf ik ook nu nog, ondanks de “verklaring” (notificatie) van de Congregatie voor de Geloofsleer, gepubliceerd in de Osservatore Romano van 23-24 oktober 1995.

Ik bid tot de Heer dat deze “verklaring” wordt opgehelderd, zodat alle verwarring in onze Kerk wordt weggenomen, evenals de moeilijkheden die door deze “verklaring” zijn ontstaan in de oecumenische betrekkingen tussen de Orthodoxe Kerk en de Katholieke Kerk.

Verder vind ik dat ik moet verklaren dat in de boodschappen van Vassula’s boeken bepaalde waarheden staan die vandaag de dag in een crisis verkeren in onze eigen Kerk. Deze waarheden worden in deze boodschappen heel duidelijk verwoord en op een verrassend stevige en vastberaden manier bevestigd. Waarheden zoals de Maagdelijkheid en het Heilige Moederschap van de Heilige en Onbevlekte Maagd Maria, de werkelijke tegenwoordigheid van het Lichaam en Bloed met de Ziel en de Goddelijkheid van Jezus Christus in de Eucharistie.

Volgens mijn nederige maar vaste overtuiging is er geen fout en zijn er nooit fouten geweest, noch in de eerste boeken van Vassula, noch in die daarna. Er is geen fout als Vassula spreekt over Christus, Hem Abba of Jahweh noemend, noch als ze zegt dat Christus in de wereld zal komen om een periode van Zijn vrede te brengen, omdat het te maken heeft met de historische terugkeer van Christus in deze wereld door Zijn Kerk, die gedurende die periode van Vrede vernieuwd zal worden; en dan zal de aanwezigheid van Christus nog zichtbaarder zijn voor de hele mensheid in deze wereld, zoals de Heilige Maagd en Koningin der Profeten zei in Fatima, en zoals ze nu nog steeds profeteert in Medjugorje.

Daarom verenig ik mij met al die Katholieke bisschoppen en theologen die de authenticiteit en oprechte waarachtigheid van Vassula Rydén, ziener en mysticus, één van de grootste van onze tijd, verdedigen.

+ Frane Franic, Emeritus Aartsbisschop van Split en Makarska