Fr. René Laurentin staat bekend om zijn promotie van Medjugorje en om zijn onderzoek naar de wijdverspreide verschijningen van Onze Lieve Vrouw over de hele wereld in de afgelopen jaren. Hij heeft veel definitieve werken geschreven over het Kerkelijk leven, het Tweede Vaticaans Concilie en Mariale Theologie. Het volgende is overgenomen uit ‘When God gives a Sign’, een antwoord op bezwaren tegen Vassula en in 1993 gepubliceerd door Trinitas in de Verenigde Staten (zie de bronnen van de boeken).
Vassula is één van de meest evenwichtige en transparante zieners die ik ken. Ik zou zelfs geneigd zijn om te zeggen dat ze op een heel bevredigende manier normaler en evenwichtiger is dan de meeste anderen. Desondanks heeft ze meer tegenstand opgeroepen dan enig ander. Waarom? Is het omdat ze Orthodox is? Een vrouw? Hertrouwd? Is de omvang van haar invloed zo groot dat men vreest dat de vruchten van haar activiteit aanleiding geven tot vervolgingen door Satan? Het is moeilijk om de rol van elk van deze factoren en verschillende andere factoren te meten.
Vassula is Orthodox, dus er wordt aangenomen dat ze zeker een ketter is. De Orthodoxen zijn van de Katholieken gescheiden door een schisma, niet door een ketterij. Ze erkennen alle dogma’s van voor de scheiding van 1054. Dan blijven de Paus en de Onbevlekte Ontvangenis over. De laatste komt tot ons vanuit hun Orientaalse traditie, maar wordt nu door de meesten verworpen vanwege de pauselijke definitie. Op deze twee punten houdt Vassula zich volledig aan de Katholieke doctrine, en dat creëert een probleem voor bepaalde Orthodoxen. Een Orthodoxe theoloog die was uitgenodigd om een voorwoord te schrijven voor haar boodschappen sloeg de uitnodiging af met de woorden: “Het is te Katholiek.” Vassula’s oecumene is niet minimaal; het is volledig.
Nog een vooroordeel: Ze is een vrouw die over theologie spreekt. Dat wordt nog steeds niet door iedereen geaccepteerd. Ze is van Griekse afkomst. Ze komt uit een andere cultuur. Dat veroorzaakt onbegrip bij anderen.
Ze is gescheiden en hertrouwd. Dat lijkt het grootste probleem te zijn. In feite is haar huwelijkse staat vandaag perfect in orde. Ze is in de kerk getrouwd met een Protestant (1966) in een tijd dat ze geen religie praktiseerde. Na een burgerlijke scheiding (1980) hertrouwde ze op 13 juni 1981. Ze dacht toen dat het een Protestantse ceremonie was volgens de religie van haar man, maar in feite was het een burgerlijk huwelijk. Slechts een nominaal Christen, zonder contact met haar Orthodoxe Kerk, wist ze niet eens dat haar hertrouwen de bron van problemen kon zijn. Toen ze zich bij haar kerk meldde om haar huwelijk te regelen, leek de eerste priester met wie ze sprak niet eens te beseffen dat er een probleem was omdat het een gemengd huwelijk was. Maar ze stond erop, om echt in overeenstemming te zijn met de Orthodoxe wetgeving. Toen werd ze doorverwezen naar de priester die verantwoordelijk is voor huwelijksproblemen en hij was het die de zaak afhandelde volgens de “wet van de economie” die in haar kerk omgaat met gebroken huwelijken. Het huwelijk werd op 13 oktober 1990 voltrokken in de Grieks-Orthodoxe Kerk van Lausanne. Volgens het kerkelijk recht levert haar situatie dus geen problemen op.
Men zou kunnen vragen, maar waarom begon Christus niet met haar te vragen om deze zaak recht te zetten? Het is omdat hij haar geleidelijk heeft geleid, als een leraar, zoals hij dat sinds het Oude Testament heeft gedaan. Hij vroeg Abraham en de Aartsvaders niet om hun polygamie op te geven. Het was een tolerantie die geleidelijk verdween door de spirituele vooruitgang van de openbaring. Zo kwam Vassula geleidelijk weer in haar kerk terecht en nam ze de waarden van de Katholieke leer over, waaronder het Heilig Hart, de paus en het vagevuur.
