4 september 1987
(Op mijn privé-blocnote gaf Jezus mij een boodschap die me liet schrikken. Ik ben opgestaan en heb de boodschap achtergelaten. Later, toen ik terugging om te schrijven, herhaalde Jezus de boodschap. Ik begon bang te worden; mijn gedachten, zoals al eens eerder, raakten verward en ik vroeg mijzelf en God, “Waarom ik?” Waarom is heel dit schrijven eigenlijk begonnen, waarom voel ik mij zo, verbonden met God? Hoe was ik anderhalf jaar geleden, en hoe ben ik nu? Ik leef in de Waarheid en ik voel mij verantwoordelijk voor alles wat er gebeurt. Ik voel dat ik God zou moeten behagen. En dan weer twijfels, twijfels waardoor ik Jezus op de proef stel. Ik kwam twijfelend bij Hem. Hij wist het. Ik overwoog iets voor mezelf te schrijven en mijn eigen handschrift te gebruiken.)
Jezus?
Ik ben; wel? je kunt het opnieuw[1] proberen;
schrijf… schrijf! Liefde Liefde Liefde Liefde;
(De 3 punten tonen aan hoe ik worstelde om te schrijven maar het niet kon, toen schreef Hij: “schrijf”, en Hij dwong mijn hand naar beneden en liet mij viermaal het woord “Liefde” schrijven; terwijl ik worstelde om mijn hand te laten stoppen.)
Ik ben Liefde; Ik herinner je eraan dat Ik Mijn Kruis van Vrede en Liefde op jouw schouders heb geplaatst; omhoog! omhoog! til! til! dochter, realiseer je je waarom Ik je heb opgevoed? Ik heb je opgevoed om Mijn Kerk te verenigen, altaar, heb Ik niet gezegd dat je de waarheid zult horen uit de mond van kinderen en niet uit die van geleerden? Ik heb gezegd dat de geleerden zullen luisteren en luisteren en niet begrijpen, kijken en weer kijken maar niet zien, want hun harten zijn verhard; ze hebben hun oren dichtgestopt en hun ogen gesloten;
Vassula, Ik heb je uit de dood doen opstaan, je met Wijsheid onderricht; vrees niet en ga vooruit,
(Jezus gaf mij een visioen van mijzelf waarbij ik tegenover Hem stond. Ik voelde mij onzeker. Hij hield mijn handen vast en terwijl Hij achteruitliep trok Hij mij mee, terwijl Hij vooruit liep.)
O dochter, hoezeer bemin Ik je! Bloem, alles wat je voelt komt van Mij, blijf lopen;
(Ik had het gevoel mijn eerste stappen te zetten en was opgewonden!)
Vassula, je verblindt Mij door je verlegenheid; dochter, schrijf het woord:
Garabandal
Vassula, toen Ik je uit je slaap wekte, was dat niet alleen om je wakker te maken, het was ook om het Mij mogelijk te maken je te gebruiken, beminde; jou zuiveren was niet alleen om je te reinigen, het was opdat je Mijn Aanwezigheid zou voelen en je in Mijn Aanwezigheid zou zijn; jou gebruiken betekende niet alleen het gebruikmaken van je diensten om Mijn Boodschappen en verlangens op te schrijven, het was ook om Mijn zegen voor Mijn kindertjes van Garabandal op te schrijven;
Ik kom voor de verheerlijking van Mijn Boodschap, altaar, houd deze vlam brandend, door Mijn Macht zal Ik Mijn Kerk herstellen; bemin Mij, struikel niet, steun op Mij en rust, Ik zal je helpen vooruit te gaan; het uur is nabij; bid met Mij;
“Vader,
verlos mij in Uw armen,
laat mij dicht bij U uitrusten,
heilig mij Vader
als U mij ontvangt,
vergeef mijn zonden
zoals ik aan anderen heb vergeven;
ere zij God, mijn Vader,
ik zegen U; amen”
[1] Proberen mijn hand onder controle te houden.
