De volgende inleiding door de gepensioneerde Aartsbisschop Frane Franić, de grote voorstander van Medjugorje, werd voor het eerst gepubliceerd in 1993

Maar ik sta aan de kant van Vassula…

Toen ik twee boeken ontving van de visionaire Vassula Rydén, die in het Kroatisch vertaald waren door mevrouw Marija-Dragica Vukić, was ik aangenaam verrast, temeer omdat de vertaling uit het Engels gemaakt was in Belgrado, waar mevrouw Vukić woont. Ze vroeg me een voorwoord te schrijven voor het derde boek dat in het Kroatisch zal verschijnen. Er zijn al vijf delen in het Engels getiteld ‘True Life in God’ (Waar Leven in God) geschreven door Vassula Rydén. Het is mij een groot genoegen om dit voorwoord te schrijven.

Het eerste nieuws dat ik over Vassula hoorde was twee jaar geleden, in 1991, in een Canadees Katholiek tijdschrift, L’Informateur Catholique. Een groot deel van dat nummer was gewijd aan Vassula. Daarna publiceerde het tijdschrift regelmatig informatie over haar. Een goede Katholieke dame die in Canada woont, die zeer geïnteresseerd is in Medjugorje en die regelmatig pelgrimages organiseert, heeft scherpe kritiek geuit op Vassula en beweerd dat er valse theorieën in de boodschappen staan die zij doorgeeft: bijvoorbeeld dat Jezus zichzelf “Eeuwige Vader” van de mensen noemt, alsof Hij zichzelf in alle opzichten identificeert met de Vader en zo het onderscheid tussen de Vader en de Zoon ontkent. Deze toegewijde bewonderaarster van Onze Lieve Vrouw is ook niet blij met de manier waarop Jezus zijn boodschappen doorgeeft via Vassula’s hand; ze ziet dit als een spiritistische overdracht van boodschappen.

Deze criticus van Vassula, over wie ik heb gelezen in de recensie die ik heb genoemd, was mevrouw Darija Klanac, geboren Skunca. Ik had de eer haar te ontmoeten op haar weg als pelgrimageleider van Canada naar Medjugorje. Ze bezocht me in Split, in de Sint-Petrus Co-kathedraal, waar ik sinds 1983 woon. Ik sprak in het Frans met de pelgrims over de vredesboodschappen van Medjugorje. Mevrouw Klanac sprak ook met grote ijver over Onze Lieve Vrouw. Ik was erg blij dat mevrouw Klanac, één van onze Kroaten die in Canada getrouwd was, zo’n goede reputatie had onder de Katholieken van dat land. Later, toen ze problemen had met de recensie die ik heb genoemd omdat ze Vassula ondersteunden, merkte ik met welk respect ze schreven over haar persoonlijkheid, dat wil zeggen, de experts die voor hen werkten. Dit deed me plezier.

Maar ik sta aan de kant van Vassula, vooral omdat ik drie boeken met haar boodschappen in het Italiaans heb gekregen, getiteld Vrede en Liefde. Een groep Italiaanse pelgrims op weg naar Medjugorje stopte in Split en bezocht de Sint Petrus Co-kathedraal. Ze nodigden me uit naar Italië. Dus op 23 september 1992 droeg ik de Heilige Mis op in een grote kerk in Como. De kerk zat vol en daar ontmoette ik Vassula. Voorafgaand aan de Mis gaf ze een getuigenis over haar mystieke ervaringen en boodschappen, die ze met de grootste overtuiging aan Jezus toeschreef. Ik hield de preek over het Evangelie van die dag. Ik sprak over private openbaringen en het belang dat ze hebben voor de Kerk en de wereld van vandaag. Ik heb een paar woorden van steun voor Vassula toegevoegd, maar het finale oordeel aan de Kerk overgelaten. Ik gebruik deze voorzorgsmaatregel altijd als ik in het openbaar over de Medjugorje Boodschappen praat.

Aan de andere kant, als ik privé praat, spreek ik mijn constante overtuiging uit van de echtheid van de verschijningen en boodschappen van Medjugorje; ik vertrouw op de toets van het Evangelie die zegt dat een goede boom herkend kan worden aan goede vruchten. Dit geldt vooral voor religieuze bekeringen, wonderen in de morele orde en, het vaakst, ervaringen in Medjugorje. Dit gebeurt ook doorheen Vassula, die zelf een wonder is, een voorwerp van verwondering. Het is waar dat ze geen wonderen verricht in de fysieke zin van het woord, want ze maakt geen aanspraak op een charisma van genezing.

Ik kreeg persoonlijk een exemplaar van het vierde boek van Vassula’s boodschappen van de vertaler. Ik was verheugd om te zien dat het voorwoord van Fr. René Laurentin, die ik zeer waardeer; ik heb hem vele malen ontmoet in Split op weg van en naar Medjugorje.

Toen ik Vassula’s boeken las, werden mijn eerste indrukken van haar heel erg bevestigd. Haar boodschappen, eigenlijk voor mij de boodschappen van Jezus, zijn levend en authentiek. Deze boodschappen kunnen ons helpen de boodschappen van Jezus in het Evangelie beter te begrijpen, en ons ook helpen deze op een persoonlijke manier te ervaren. Deze moeten altijd de authentieke criteria blijven bij het beoordelen van private boodschappen, bij het herkennen van een gezonde mystieke ervaring. Er zijn altijd mystieke ervaringen geweest in de Kerk en die zullen er ook altijd zijn. Deze moeten we niet minimaliseren, maar we moeten het finale oordeel aan de Kerk overlaten.

Toen ik Vassula ontmoette in Como, op 23 september 1992, had ik het gevoel dat ze werd aangevallen door veel critici; ze schreven laatdunkend over haar. Dit is begrijpelijk omdat Jezus via Vassula een oordeel velt over extremistische theologen van onze tijd, die zich distantiëren van goddelijke openbaringen door een te grote nabijheid tot de wereld. Paus Paulus VI kwam hier kort voor zijn dood achter; hij begon te spreken over de “rook van de duivel” die de Kerk was binnengedrongen en fundamentele waarheden van Gods openbaring had vertroebeld.

Het lijkt mij dat de meer ik begrijp van deze dingen, dat Vassula’s belangrijkste charisma het tonen van de ZUIVERHEID VAN DE INTEGRALE OPENBARING VAN GOD is. Er mag niets aan de Openbaring worden ontnomen, er mag niets aan worden toegevoegd; er mag niet worden toegegeven aan de wereld en aan de toegeeflijke beschaving van onze tijd, die zelfs tot in de Kerk doordringt en wanorde veroorzaakt in haar reddende zending.

Inculturatie is noodzakelijk als basis voor een nieuwe evangelisatie. Dat zegt Paus Johannes Paulus II, in navolging van het Concilie. We moeten culturen respecteren waarin we Gods geopenbaarde waarheden in mensen van alle naties kunnen planten, en deze met liefde versterken, altijd met gepaste aandacht voor menselijke, nationale en sociale rechten, en aandacht voor sociale situaties. Dit is de waarheid; Het Tweede Vaticaans Concilie zegt het; dat geldt ook voor de Pausen van het Concilie en daarna. Maar er is de waarheid die ons vertelt dat Christus en Zijn Woord oordelen over alle culturen, alle menselijke, nationale en sociale rechten. Het zijn daarentegen niet de culturen die Christus oordelen, maar Christus die hen oordeelt. Christus beschermt, bevordert, verwaardigt, verheft naar een hoger niveau, naar Gods niveau, alle culturen.

Wees daarom niet bang om “de deur naar Christus te openen”. Hij is onze Schepper, onze Vriend, Hij is onze “Eeuwige Vader” samen met de Vader en de Heilige Geest; Hij weet wat we nodig hebben om ons kleine aardse en grote hemelse geluk te bereiken.

De Kerk brengt, samen met de Paus, en onder de Paus, als het zichtbare hoofd van de Kerk en de Plaatsvervanger van Jezus Christus, de verlossende onderrichtingen van Christus over. Dat is wat Jezus ons via Vassula vertelt, hoewel zij duidelijk maakt dat zij tot de Grieks-Orthodoxe Kerk behoort. Op deze manier wijst zij de weg naar een gezonde oecumene, een oecumene die vandaag de dag via zijn Golgotha ondergaat. Maar de oecumene is Gods werk, dus moet het net als Christus zelf door de Golgotha ondergaan. Moge God ons beschermen zodat Golgotha zich niet over de hele wereld verspreidt.

De oecumene zal, door haar Golgota, haar wederopstanding beleven. Het lijkt erop dat dit de kern is van alle boodschappen die Jezus ons geeft via Vassula Rydén, Grieks-Orthodox, die nu in Zwitserland woont.

Frane Franic, Emeritus Aartsbisschop van Split
voorheen Voorzitter van de Bisschoppelijke Theologische Commissie in Joegoslavië
Split, Joegoslavië

Onmiddellijk na de Notificatie in 1995 schreef de Aartsbisschop het volgende in een brief aan Patrick Beneston:

“Voor God verklaar ik dat mevrouw Vassula geen veroordeling voor haar boeken heeft verdiend, maar lof, vanwege de integriteit van het geloof dat in haar boeken vervat zit, vooral wat betreft het volledige primaatschap van de Romeinse Pontifex, over de Heilige Maagd Maria, de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie, de heilige Harten van Christus en van de Onbevlekte Maagd Maria. Ik heb geen enkele valse leerstelling kunnen vinden in wat nu zeven delen zijn van de serie getiteld Waar Leven in God, die ik zorgvuldig heb gelezen. Ik schaam me om te lezen dat zo’n waardig persoon door de Heilige Stoel is veroordeeld, en dat zonder de kans te hebben gekregen om zichzelf te verdedigen. Om deze reden smeek ik de Heilige Stoel nederig, als de veroordeling in kwestie authentiek is, dat deze wordt ingetrokken, of zo snel mogelijk als niet-authentiek worden verklaard, zodat de verwarring die onder de gelovigen ontstaat, wordt afgewend.”

Sinds het schrijven van deze brief heeft Kardinaal Ratzinger duidelijk gemaakt dat Vassula op geen enkele manier veroordeeld is. Zie voor meer informatie Dialoog met het CDF in het gedeelte Achtergrondinformatie.